مقایسه بهزیستی روانشناختی، پذیرش و سازگاری اجتماعی مادران دارای فرزند ناشنوا و کم‌شنوا با مادران دارای فرزند بهنجار

زمینه و هدف: داشتن فرزند ناشنوا و کم‌شنوا مشکلاتی را برای خانواده رقم می‌زند و باعث ایجاد استرس در اعضای خانواده بویژه مادران آن‌ها می‌شود. پژوهش حاضر با هدف مقایسه بهزیستی روانشناختی، پذیرش و سازگاری اجتماعی مادران افراد ناشنوا و کم‌شنوا با مادران دارای فرزند بهنجار شهر یاسوج در سال 1393 انجام شد. روش بررسی: این مطالعه از نوع توصیفی مقایسه‌ای بود که بر روی ۴۰ نفر از مادران دارای فرزند ناشنوا و کم‌شنوا بهزیستی شهر یاسوج که با روش نمونه‌گیری در دسترس و ۴۰ نفر از گروه بهنجار جمعیت عادی که از طریق نمونه‌گیری تصادفی انتخاب شدند، انجام گردید. این دو گروه ازلحاظ سن، تحصیلات و طبقه اقتصادی با یکدیگر یکسان‌سازی شدند. جمع‌آوری داده‌ها با استفاده از پرسشنامه بهزیستی روانشناختی، پرسشنامه سازگاری اجتماعی و پذیرش اجتماعی انجام گردید و داده‌ها با استفاده از نسخه ۲۱ نرم‌افزار SPSS و با آزمون تحلیل واریانس چند متغیره مورد تجزیه ‌و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: نتایج تحلیل نشان داد که بین دو گروه مادران دارای فرزند ناشنوا و کم‌شنوا با گروه بهنجار تفاوت معنی‌داری وجود دارد (001/0p<) به‌طوری‌که با استفاده از تحلیل چند متغیری این تفاوت در متغیرهای بهزیستی روانشناختی و سازگاری اجتماعی مشاهده‌شده است (001/0p<)؛ ولی در متغیر پذیرش اجتماعی بین دو گروه تفاوت معنی‌داری وجود نداشت (05/0<p). نتیجه‌گیری: مادران دارای فرزند ناشنوا و کم‌شنوا از بهزیستی روانشناختی و سازگاری اجتماعی پایین‌تری نسبت به گروه بهنجار برخوردار بودند. بنابراین، اتخاذ راهکارهایی جهت ارتقای بهزیستی روانشناختی و سازگاری اجتماعی بهتر روانشناختی به‌عنوان سازه‌های مهم حوزه توان‌بخشی مادران افراد ناشنوا و کم‌شنوا ضروری به نظر می‌رسد. واژگان کلیدی:بهزیستی روانشناختی، سازگاری اجتماعی، پذیرش اجتماعی، افراد ناشنوا و کم‌شنوا.